1
Werkgroep Buitenveldert: verslag 24e groepsgesprek – ma. 27.4.09 – 20 uur.
MFC Binnenhof, A.J.Ernststraat 112, Amsterdam; aanwezig: 10 personen (2 vr.+ 8 mn.).

Ter sprake komt het feit dat de groep op 13 april niet kon doorgaan omdat de portiersdienst van het gebouw afwezig was i.v.m. 2e paasdag: dit bleek pas op de avond zelf en was dus vooraf ook niet aan de groepsdeelnemers bekend. De gespreksleider biedt hiervoor zijn verontschuldigingen aan. Terugkerend naar het hier en nu worden de aanwezigen uitgenodigd tot het bepalen van een gespreksonderwerp voor vanavond.
A doet het volgende voorstel: ik ben nu al zo’n 2 jaar bezig mijn verslaving te stoppen en heb wel het gevoel op de goede weg te zijn. Feitelijk heb ik mijn oude gedrag achter mij gelaten. Maar daarmee is niet gezegd dat alles in mij nu ook in een gezond evenwicht verkeert. In bepaalde situaties ervaar ik onrust. In dat verband moet ik melden dat ik ‘s nachts plotseling wakker kan schieten en absoluut niet begrijp waaraan ik dat moet toeschrijven, behalve dan dat ik eigenlijk op zo’n moment een behoorlijk hinderlijke onrust voel, die ik niet kan herleiden tot enige oorzaak. Zou dat te maken kunnen hebben met een zekere balans-verstoring binnen het kader van het hele avontuur van de verslaving waaruit ik wellicht nog steeds bezig ben mij te bevrijden? Is dit een geschikt onderwerp om hier te bespreken?

Uit de reacties blijkt dat de groep deze suggestie graag overneemt.

B start de gespreksronde; hij zegt: alles staat of valt met hoe ‘t bij me naar binnenkomt – ik zelf word ook wakker – maar ik heb losgelaten daar iets van te vinden – ik ga doen waar ik zin in heb – ik ken het gesignaleerde verschijnsel wel, maar laat ‘t nu komen zoals het komt – de uitdrukking ‘ik ben nu 2 jaar bezig met stoppen’ is voor mij een rare benaming: want ik vraag me af: wat betekent dat dan eigenlijk? Zelf ben ik op enig moment feitelijk gestopt en dat is een heldere zaak; wel werk ik bovendien een stuk minder dan vroeger, toen was het zo’n 70 tot 80 uur in de week – nu kan ik ‘s morgens rusten en dat geeft mij dan weer de nodige energie.

C: in het begin was slaap voor mij een probleem: ik moest stoppen met denken – focussen op een zwart vlak – gelukkig droom ik nu lekker – als ik niet kan slapen of als ik wakker word, sta ik op: schuif achter de PC – rook een cigaret – en daarna lukt het weer wel – nu ook komen herinneringen makkelijker boven – net of ik bewuster ben – af en toe is het ook een kwestie van knokken en doorgaan – maar ik ben wel gestopt, dus ik ben bezig met andere dingen, niet met stoppen: dat heb ik achter me gelaten!

D: lang ben ik bang geweest om te stoppen – naast m’n bed had ik een reservefles staan – slaap was strijd en een verschrikking – hash hielp mij in slaap te komen, maar dan werd het een soort coma – daar ben ik altijd bang voor gebleven – hulp had ik dank zij zware lichamelijke arbeid en lichte medicijnen, waarmee ik kon inslapen – angst niet te kunnen slapen maakte mij soms gek: is inmiddels al 25 jaar geleden – uit een Teleac cursus leerde ik dat 2 miljoen mensen niet goed kunnen slapen – best is zelf je eigen oplossing te vinden – mij heeft lichamelijke training en aansluitende gezonde moeheid goed geholpen; ik speel nog steeds tennis-competitie – heb weer vrije tijd – en dat alles geeft de ruimte en rust die ik voor slaap nodig heb.

E: Ben blij dat ik er weer ben maar zal zwijgen omdat ik vandaag enkele glazen wijn heb gedronken. Hopelijk volgende week beter….

F: mijn slaapstoring, want die had ik dus wel, heb ik grondig aangepakt – daarbij denk ik bijvoorbeeld onmiddellijk aan vitamine B en andere preparaten – heb tevens geleerd na 16 uur niet meer te slikken – mijn bloeddruk werd erg hoog – drink nu alleen maar water – rook niet meer – dank zij een haptonoom leerde ik ontspanningsoefeningen voor ‘s avonds – ook dat een programma voor de volgende dag op voorhand al kan storen – slaap dan ook nu met een kladblokje naast m’n hoofdkussen – ben ook gestopt met mailen ‘s avonds – doe ik liever in de ochtend – schiet wel eens opeens wakker en schrijf ‘t dan op – al met al heeft die haptonoom wel een behoorlijke invloed gehad op al deze processen.

G: ben altijd al hetzelfde: ik ga liggen en ik slaap – soms maar 5 uurtjes – zelfs in het ziekenhuis met zware patienten om mij heen, zetten ze me wel eens op de gang, maar ook in de trein: ik slaap gewoon; heeft nix te maken met stress – iedereen stond versteld – kan ook zo wakker worden gemaakt en weer zo inslapen – bijvoorbeeld indertijd bij mijn zieke moeder: als ik de verhalen van anderen hoor, voel ik mezelf bevoorrecht.

H: slapen is nooit een probleem voor me geweest – ging wel slecht toen m’n zoontje uit huis was geplaatst – verder heb ik geen echte problemen en zeker niet met slapen.

I: ik ben een slechte slaper – m’n zus zegt dat ‘t erfelijk is – m’n moeder had dat ook – tijdens m’n werk of thuis of op reis nam ik altijd en dagelijks de tijd voor een slaapje tussen de middag, pyama aan en fris naderhand, geen uitzondering, gewoon altijd – in de serviceflat ging ik steeds minder slapen – pilletje van de huisarts gekregen en sinds 2 jaar slaap ik met die pil zes uur, soms wel tot 10 uur en heb verder geen slaap overdag.

J: zelf heb ik de overtuiging dat in mijn leefprogramma alle elementen onderling invloed hebben: eten en drinken horen daarbij, daarnaast is er het hele hoofdstuk van fysieke en psychische beweging, maar ook het samenspel tussen brein en actie en de wisselwerking tussen spanning en ontspanning. Ik ben overtuigd van de samenhang van alles. En een van de aspecten waaruit je kunt aflezen in hoeverre sprake is van herstel na een verslaving zit natuurlijk in het terugkerend vermogen om te ontspannen en aansluitend effectief te kunnen slapen. Ik heb jaren gekend waarin de noodzakelijke balans absoluut verstoord was. Dat zal ik nooit vergeten. Dat is nu anders. En ik kan mij nu verheugen op de regelmaat van de nacht. Niet in de laatste plaats als graadmeter van mijn conditie. Ook daarom vind ik dit een mooi onderwerp.

K: ik heb een rampzalig slaappatroon – heb inmiddels wel geleerd dat in mijn gebruikerstijd mijn evenwicht verstoord was; ook bij mij zitten dag- en nachtprogramma’s aan elkaar vast, immers: na allerlei activiteiten in de dag ga ik aansluitend om 12 uur naar bed met een slaappil – word toch enkele keren per nacht wakker – had vroeger een chronisch slaapgebrek en slaap gemiddeld ook nu nog te weinig en doe dat dan overdag – vond slapen altijd zonde van de tijd. Maar ‘rust’ is voor mij wel essentieel – moet altijd zorgen iets te doen te hebben – ‘s avonds ben ik chagerijnig – moet conflicten niet naar bed meenemen maar tevoren uitspreken – iedere dag heb ik een moment om mijn programma door te nemen.

A: mijn leven is zo intens gaan veranderen dat ik er echt zin in heb gekregen – maar ook daarom heb ik slaap nu eens temeer gewoon nodig. Tijd en conditie. Ze hebben er kennelijk allemaal mee te maken. En als slaap niet meteen komt, hoef ik er niet al te gauw een drama van te maken. Misschien, na vanavond, gaat dat lukken….?

De gespreksleider dankt voor het onderwerp, stimuleert eenieder enig geld in ‘de pot’ te doen en sluit de bijeenkomst om 21.45 uur.
Amsterdam, 28 april 2009.

—————————————————–